Biblia

Dz 2

¹Kiedy nadszed³ wreszcie dzieñ Piêædziesi±tnicy, znajdowali siê wszyscy razem na tym samym miejscu. ²Nagle da³ siê s³yszeæ z nieba szum, jakby uderzenie gwa³townego wiatru, i nape³ni³ ca³y dom, w którym przebywali. ³Ukaza³y siê im te¿ jêzyki jakby z ognia, które siê rozdzieli³y, i na ka¿dym z nich spocz±³ jeden. ⁴I wszyscy zostali nape³nieni Duchem ¦wiêtym, i zaczêli mówiæ obcymi jêzykami, tak jak im Duch pozwala³ mówiæ. ⁵Przebywali wtedy w Jerozolimie pobo¿ni ¯ydzi ze wszystkich narodów pod s³oñcem. ⁶Kiedy wiêc powsta³ ów szum, zbiegli siê t³umnie i zdumieli, bo ka¿dy s³ysza³, jak przemawiali w jego w³asnym jêzyku. ⁷"Czy¿ ci wszyscy, którzy przemawiaj±, nie s± Galilejczykami?" - mówili pe³ni zdumienia i podziwu. ⁸"Jak¿e¿ wiêc ka¿dy z nas s³yszy swój w³asny jêzyk ojczysty? - ⁹Partowie i Medowie, i Elamici, i mieszkañcy Mezopotamii, Judei oraz Kapadocji, Pontu i Azji, ¹⁰Frygii oraz Pamfilii, Egiptu i tych czê¶ci Libii, które le¿± blisko Cyreny, i przybysze z Rzymu, ¹¹¯ydzi oraz prozelici, Kreteñczycy i Arabowie - s³yszymy ich g³osz±cych w naszych jêzykach wielkie dzie³a Bo¿e".

1 Kor 12

³Otó¿ zapewniam was, ¿e nikt, pozostaj±c pod natchnieniem Ducha Bo¿ego, nie mo¿e mówiæ: "Niech Jezus bêdzie przeklêty!". Nikt te¿ nie mo¿e powiedzieæ bez pomocy Ducha ¦wiêtego: "Panem jest Jezus". ⁴Ró¿ne s± dary ³aski, lecz ten sam Duch; ⁵ró¿ne te¿ s± rodzaje pos³ugiwania, ale jeden Pan; ⁶ró¿ne s± wreszcie dzia³ania, lecz ten sam Bóg, sprawca wszystkiego we wszystkich. ⁷Wszystkim za¶ objawia siê Duch dla [wspólnego] dobra. ¹²Podobnie jak jedno jest cia³o, choæ sk³ada siê z wielu cz³onków, a wszystkie cz³onki cia³a, mimo i¿ s± liczne, stanowi± jedno cia³o, tak te¿ jest i z Chrystusem. ¹³Wszyscy¶my bowiem w jednym Duchu zostali ochrzczeni, [aby stanowiæ] jedno Cia³o: czy to ¯ydzi, czy Grecy, czy to niewolnicy, czy wolni. Wszyscy¶my te¿ zostali napojeni jednym Duchem.

J 20

¹⁹Wieczorem owego pierwszego dnia tygodnia, tam gdzie przebywali uczniowie, gdy drzwi by³y zamkniête z obawy przed ¯ydami, przyszed³ Jezus, stan±³ po¶rodku i rzek³ do nich: "Pokój wam!" ²⁰A to powiedziawszy, pokaza³ im rêce i bok. Uradowali siê zatem uczniowie ujrzawszy Pana. ²¹A Jezus znowu rzek³ do nich: "Pokój wam! Jak Ojciec Mnie pos³a³, tak i Ja was posy³am". ²²Po tych s³owach tchn±³ na nich i powiedzia³ im: "We¼mijcie Ducha ¦wiêtego! ²³Którym odpu¶cicie grzechy, s± im odpuszczone, a którym zatrzymacie, s± im zatrzymane".